Marcin Krzywicki zdobył w piątkowy wieczór swoją pierwszą bramkę w Ekstraklasie. Miał swój udział w każdej akcji, która zakończyła się golem. Trener Jurij Szatałow wiedział co robi wpuszczając go na boisko.

Jak to było z tą trzecią bramką?

- Pobiegłem do przodu widząc nadlatującą piłkę. Ciężko mi powiedzieć, czy ja dotknąłem, czy nie. Po prostu minęła mnie, bramkarz nie wiedział jak się zachować. Najważniejsze co w sieci.

Ustaliliście w szatni z Darkiem czyja to bramka?

- Rozmawialiśmy i ustaliliśmy, że była to jego bramka.

Ale bramka na 2:2 była już twoja.

- Dostałem podanie od Radomskiego. Wyszedłem przed obrońcę i znalazłem się sam na sam. Sapela zrobił krok do przodu i dał mi do myślenia. W tym momencie nie wiedziałem, czy strzelać nad nim, czy uderzyć siłowo. Zdecydowałem się chyba na najlepsze rozwiązanie, uderzyłem siłowo i padła bramka.

Przy pierwszej bramce tez miałeś udział. Jak to wyglądało?

- Paweł Sasin pociągnął do linii i dośrodkował. Mnie udało się ją przeciąć. Nie wiem czy odbiła się od bramkarza, czy od słupka. Bartek Dudzic był tam gdzie powinien i był gol.

To twoja pierwsza bramka w Ekstraklasie.

- Tak. Czekałem na nią bardzo, bardzo długo, ale w końcu się udało. Fajnie, że w takim momencie.

Będzie jakaś specjalna dedykacja?

- Dedykacja? Nie zastanawiałem się nad tym.

Przebywałeś na boisku dość krótko. Czy pamiętasz kiedy w tak krótkim czasie udało się zdobyć trzy bramki, w których miałeś swój udział?

- Nie pamiętam. Najważniejsze są dziś trzy punkty. Cieszę się, że dostałem dziś szanse od trenera. Punkty zostały w Krakowie.

Wchodziłeś w trudnym momencie.

- Zgadza się, sytuacja nie była wesoła, ale my wierzymy w każdym momencie. Podchodzimy do każdego meczu skoncentrowani. Wiemy że tego nie widać, że przegrywamy, ale wchodzimy na każdy mecz aby go wygrać. Kiedy wchodziłem na boisko przegrywaliśmy 0:2, trener powiedział że gramy dwójką z przodu, trójką w obronie. Moim zadaniem było strącać piłki z powietrza, a jak się uda to strzelić lub dograć. Na szczęście się udało.

To najbardziej dramatyczny mecz, w którym grałeś?

- Zdecydowanie tak. Przegrywać mecz do 85 minuty i wygrać? Widziałem twarze zawodników z Bełchatowa, leżeli i rozpaczali. Przegrać w takich okolicznościach - nie zazdroszczę, tym bardziej, że trzy punkty mieli już w kieszeni. My się cieszymy, oni płaczą.